We (dat is Leen en Ria La Rivière) waren jaren geleden in Krakau, Polen op uitnodiging van een van onze collega organisaties genaamd Sacrosong, dat werd geleid door een bejaarde priester, die een jeugdvriend bleek te zijn van de vorige paus (die paus was vroeger bisschop van Krakau geweest). We waren ondergebracht in een mannenklooster. … Meer lezen Krakau: leren van religieuze verschillen
Een paar jaar geleden kwam er eindelijk goede regelgeving in ons land rond levensbeëindiging. Buitenlandse kranten stonden bol van artikelen en commentaar dat ons land praktijken uit de nazi-tijd invoerde en geen oudere, die meer zeker was van zijn leven. Met name christelijke Italiaanse kranten gaven ons land ervan langs. De echte feiten kwamen niet … Meer lezen Korte lontjes
In 2008 begon onder onze bekende CDA wethouder Leonard Geluk het kerkepad. Aan dit kerkepad nemen iedere maand een wisselend aantal cda-belangstellenden deel. De bedoeling was om te zien wat God doet in de stad. Gesignaleerd was de opkomst van vele migrantenkerken. In 2009 kwam het rapport uit ‘Tel je Zegeningen’, een diepgaand en indringend … Meer lezen Kerkepad Rotterdam
Dankzij je vooruitgeschoven positie heb je soms het voorrecht aparte of bijzondere mensen te leren kennen, maar soms ook oersaaie. Gelukkig overheersen de interessante. Het was 1997 en ons bestuur brak zich het hoofd hoe het komende 30-jarige bestaan gevierd zou moeten worden in 1999. Bijzondere gebeurtenissen moet je goed voorbereiden en dat kost veel … Meer lezen J.P.
De gebeurtenissen in Noorwegen hebben ons geschokt. Mijn vrouwe was daar eens voor haar gezondheid enige tijd bij vrienden. Wat heeft ze daar genoten en wat was het landschap maar ook de mensen haar tot zegen. En wat was Noorwegen toen blank! Dat deed ons denken aan afgelopen mei. In mei kon ik met mijn … Meer lezen Is geluk gewoon…?
Deze episode gaat over een merkwaardig voorval, dat ik meemaakte toen ik eens in Rome was als speciale gedelegeerde van de Europese christelijke vakbeweging voor de sector kunsten en cultuur. De meeting was georganiseerd door de Italiaanse christelijke vakbeweging. En dat betekent lange vergaderingen… vermoeiende sprekers die lang praten over niets. Heel anders hoe we … Meer lezen Ik zie een ster…
Enige tijd geleden was ik in Sibiu, Roemenië op een studiecongres over leermethoden. Op een middag maakten wij een excursie naar een klein museum in een dorpje een half uur rijden. Dat museum was in een huis op de begraafplaats naast de kerk. Een priester was hier lang geleden begonnen om iconen op glas geschilderd … Meer lezen Ik kocht Jezus
Mijn vrouw Ria, waarmee ik al 50 jaar veel lief en gelukkig weinig leed deel, wilde op haar 60ste levensjaar iets anders. Ze wilde weer actief zijn in haar oude vak van mode en styling en waarom ook niet? Voor een kunstenares, 3x moeder en 4x grootmoeder moet alles kunnen, toch? En zo werd herfst … Meer lezen Ik heb er 4
Als kunstenaar had ik mij nooit gerealiseerd, dat niet-kunstenaars heel anders met het ‘lijf’ omgaan als kunstenaars. Want hoe loopt dat in je eigen leven? In je pubertijd ontdek je je eigen lichaam en dat van de andere sexe. Er zijn behoorlijke verschillen, hoe ga je daar nu mee om? Op die vragen begrijp je … Meer lezen Het lijf: te mooi om waar te zijn…
Niet lang geleden was ik op een vakbondscongres van alle Christelijke sociale vormingscentra uit Europa. Het werd gehouden in Bukarest, Roemenië in het welverzorgde Phoenicië hotel. Het werd weer een reis met kontrasten, want ik herinner mij Roemenië onder de communistische dictator Ceaucescu. Toen: onverlichte wegen met grote gaten en bijna geen verkeer; het volk … Meer lezen Heet Bukarest