Is je werk nu altijd leuk? Praat je met leden op de werkvloer, dan is het meeste werk saai; maar er zijn soms hele leuke, stimulerende momenten. Is mijn werk altijd leuk? Nee, soms is het erg vermoeiend. Onderhandelingen en vergaderingen kunnen uitermate vervelend zijn. Toch hadden wij laatst weer zo’n week (dit speelde zich af in 2006):
Maandag: gesprek met een stagiaire, die een groot expositietraject gaat trekken (6 t.13 mei a.s.)
Dinsdag: CAO overleg
Woensdag: Naar Elly & Rikkert, die hun 40jarige artiestzijn vieren in een theater met een grote show.
Donderdag: een extra vergadering van het bestuur van de vakcentrale CNV over een SER adviesaanvraag voor het kabinet.
Vrijdag: bezig met de nieuwe planningen rond de Continentals, trainingen, etc
Zaterdag:Naar Parijs, deelnemen aan een conferentie over de vreselijk slechte positie van de vrouw in Islam-fundamentalisme (b.v. in Iran). Nee, daar word je echt niet goed van. Beelden, feiten en toespraken zijn soms zeer schokkend.
Zondag: Naijlend overleg over de maatschappelijke positie van de vrouw.
Maandag: Overleg met het FNV
Dinsdag: het politieke debat in onze theater/kunsthal tussen de verschillende politieke partijen over hun cultuurbeleid in onze wijk.
Woensdag: gebedsontbijt met een aantal bevlogen leidinggevenden uit organisaties en bedrijfsleven
Donderdag: overleg met basisscholen uit de buurt over een nieuw project (School of Rock)
Vrijdag: klaarmaken voor bezoek aan Duitsland, waar ik DE award moet uitreiken op het grootste christelijke muziekfestival van dat land
De lijst lijkt heel boeiend, maar als je zowat 60 jaren telt, wordt er toch wel heel veel van je schakelmogelijkheden gevraagd. Kijk, al die acties, ontmoetingen, enz hebben allemaal hun eigen sfeer, hun eigen context, hun eigen dynamiek. Daar het alleen maar van wellevendheid getuigt en begrip voor de eigen unieke situatie, moet je iedere keer je helemaal aanpassen, compleet switchen. Dat betreft taal, maar ook woordkeus en gedrag; en uiteraard steeds echte interesse en betrokkenheid laten zien. En samen, waar nodig, solidair zijn. Het is leuk, maar al dat switchen is bijzonder vermoeiend. Toch roept het Evangelie mij op om iedere keer je aan te passen, geduld te hebben, te luisteren, een zinnige bijdrage te leveren, de weg van die ander een stuk mee te lopen. Het snelle switchen wordt met het ouder worden steeds moeilijker, maar de fascinerende ontmoetingen op die verschillende wegen geven je moed en kracht.