Geboren: 11-07-1946
gehuwd, 3 volwassen kinderen (Magiel, Willem, Gyz),
4 kleinkinderen (Bowy, Roxy, Angel, Zoë).

Leen La Rivière stamt uit een oud Hugenoten geslacht. Zijn voorvader was Jacques de La Rivière, geboren te Rouaan in vermoedelijk 1655. Deze moest uit Frankrijk vluchten in 1680/81 omdat hij vanwege de godsdiensttwisten vervolgd werd. Hij was n.l. protestant. Volkomen berooid kwam hij in Leiden aan. De diaconie van de Waalse gemeente hield hem in leven. Daar hij tot de landadel behoorde, moest er een levenspartner gezocht worden, die tot dezelfde sociale klasse behoorde. Die partner werd een dochter  Anna Ticquet (uit het geslacht Van Panhuys Nederlandse landadel, en koopmansstand); op 1-3-1682 in de Pieterskerk te Leiden.  Gezien de naam ‘De’ La Rivière moet de omgeving gedacht hebben, dat ze wellicht toch ergens een vermogen hadden. Toen het eerste kind werd geboren, werd bij de aangifte bewust DE weggelaten, zodat de kinderen verder ongestoord zouden kunnen leven en hun afkomst verborgen zou blijven.Lees je door de verdere stamboom van het geslacht La Rivière, dan vind je ambachtslieden, handwerklieden, onderwijzers, kunstenaars, ingenieurs, enz. Het is heel apart om te lezen, wat men deed om te overleven. Sommigen hebben goede tijden gekent, anderen hele arme tijden. Het enige wat rest uit het Franse verleden is het familiewapen. De hele familiegeschiedenis/stamboom vanaf 1680 tot heden is bekend en wordt misschien nog een keer op dit web gezet. Onderzoek moet nog gebeuren naar de periode voor 1680. Sommige nazaten verbasterden de naam tot Lariviere, La Rieviere, van de Rivier, La Rivierre, Larivere, Larieveire…Leen’s vader was J.J. La Rivière, hoofdingenieur bij Philips. Zijn moeder A.M.Schoenmijer, beide echte Rotterdammers.

Jeugd
Leen bewaart goede herinneringen aan zijn jeugd. Er was een behoorlijke strenge opvoeding. Hier zijn een aantal grappige anekdotes te vertellen. Philips verplaatste na de oorlog zijn medewerkers als schaakstukken. Pa La Rivière zat eerst in Eindhoven, waar het echtpaar dankzij Philips de oorlog overleefde op de philiprak en andere voorzieningen. Net na de oorlog werd Leen dan ook in Eindhoven geboren. Een maand na de geboorte werd een managementgroep (inclusief pa LR) verplaatst naar Hilversum, opening van een nieuw fabriekscomplex. Een woning werd gevonden in Bussum. In Bussum bracht Leen zijn jeugd door en ging tenslotte naar de Gooische HBS, waar hij eigenlijk mislukte: te creatief, te veel bezig met hele andere zaken als huiswerk…ouders wanhopig. Gelukkig had Leen in ieder geval 3 jaar HBS, dat was genoeg om hem op de Jan van Nassau Kweekschool (nu Pedagogische Academie) in Utrecht te krijgen. Daar haalde hij alle aktes en aantekeningen; maar ook werkte hij daar aan exposities, tekstschrijven, theaterproducties, muziek, musicals, happenings, acties, enz. En bouwde daar aan een grote ervaring om in de kunsten iets te organiseren. In 1968 trouwde hij met Ria Zwarts en ze vestigden zich in Rotterdam, waar ze een flat konden uitkiezen(!) in de wijk Ommoord, het nieuwste stukje Rotterdam, dat net gebouwd werd.

De eerste huwelijksjaren
Lesgeven, werken aan je huwelijk, activiteiten in de kerk, eerste zwangerschap: het is heel wat. En toen kwam september 1969 het verzoek van een bevriende dirigent om de eerste toernee van de (toen nog Amerikaanse) Continentals op te zetten. Dat ging Leen doen en de ervaring van die eerste toernee in 1970 heeft Leen’s leven TOTAAL veranderd. Hier was een totaal nieuwe manier om met muziek om te gaan (contemporary christian music), het Evangelie te brengen en een enorme jongerendynamiek.  Dat was precies waar Leen naar opzoek was geweest. Dat project was een vrijwilligersinzet, Leen gaf les aan een school voor geestelijk gehandicapte kinderen. Die vrijwilligersinzet met/voor the Continental Singers groeide snel. Dat kon je privé allemaal niet meer doen, dus werd eind 1970 een stichting (Continental Sound) opgericht om die toernees te kunnen hanteren. De groei van The Continentals zette door. Binnen een paar had Leen 2 fulltime banen: school en daarnaast The Continentals. Dat moest wel mislopen in het huwelijk: bijna een echtscheiding in 1973. Zo kon dat niet langer, knopen doorhakken. Leen voelde zich duidelijk geleid om full-time The Continentals te gaan doen en nam ontslag bij school. Ter verduidelijking: The Continentals is een concept, er zijn meerdere groepen, die exact hetzelfde doen. Dus meerdere groepen Continentals kwamen op toerneee parallel; dat betekende bussen regelen, kerken, publicaties, interviews, posters, begeleiders, etc, etc. Reacties van publiek verwerken, want er kwamen onvoorstelbaar veel mensen naar die concerten: uitverkochte zalen, bomvolle kerken…… Het was gelijk een absolute topper. Die groei was zo snel, dat dit werk uit de eigen flat groeide; er kwam een kantoortje, dat in de loop der jaren steeds verder uitgroeide en tenslotte een netwerk was van een paar flats, garage, kelders, zolders, enz. De stap van the Continentals naar hun LP’s en muziek was snel gemaakt, dus in 1974 kwam er een BV Continental Sound om die zakelijke belangen te hanteren; deze BV groeide uit tot een hele uitgeverij. En in 1974 (en de jaren erna) kwam de eerste christelijke rockgroep New Hope op toernee, en dat zorgde weer voor hele andere doorbraken en nieuwe mogelijkheden. In 1974 begon Leen ook met een eigen nieuwsvoorziening via Sjofar (dat sindsdien ongeveer iedere maand is uitgekomen; de laatste jaren als kwartaal magazine)

Verdere jaren 70
Gezien het bijzondere fenomeen(contemporary christian music/Continentals kwamen er vragen; Leen ging workshops geven, Nederlandse koren/groepen stimuleren, artiesten informeren, enz.  In 1974/75 werd begonnen met de eerste experimentele niet-Amerikaanse Continental groep (musical Kom Tezamen/Discipel om de cross-culturele mogelijkheden voor Europa te ontdekken.  Deze ‘kennisontwikkeling’ leidde ertoe, dat in 1980 de voorbereidingen konden starten voor het Christian Artitsts Seminar: een ontmoetings- en leerweek voor de professionele kunstenaars; dat Seminar vindt onafgebroken sinds 1981 jaarlijks plaats (eerst op De Bron, sinds 1994 op het SBI, van 2012 – 2017 op het KSI in Duitsland, vanaf 2018 weer op het SBI/Zonheuvel in Nederland).

Jaren 80
We gaven een deel van onze bediening in de platenmaatschappij op, zodat er ruimte kwam voor nieuwe ontwikkelingen: Het  huisnieuws Sjofar kreeg een zus: het Gospel Music Magazine (een dikke tabloid). Dat magazine ging in onze ontwikkeling in de kunsten mee, veranderde langzaam in Gospel Music & Art Magazine (1985), toen Gospelmagazine Music & Art(1987) en werd  in 1993 Music & Art (magazine van de CNV Kunstenbond), in 2005 werd de naam veranderd in SIGNS (doordat Bottomline werd overgenomen); Leen La Rivière is alle jaren eindredacteur geweest met een eigen opiniërende pagina. Maar ook kwam er meer ruimte voor het Christian Artists Seminar. Dit bracht de professionals en aanstormend talent uit geheel Europa bijeen. Was in 1981 de kern muziek, dat uitgroeide in 3 jaar tot alle stijlen muziek. In 1983 kwamen de podiumkunsten er voorzichtig bij en dat groeide door tot alle podiumkunsten in 1985. In 1986 kwam de beeldende kunst er voorzichtig bij en groeide door tot alle vormen van kunst in 1989. In 1994 kwamen de mediakunsten erbij. Sindsdien omvat het Christian Artists Seminar alle kunstdisciplines. Leen La Rivière heeft sinds het begin dit proces met wijsheid, maar ook stevige hand geleid om brede acceptatie (in de christelijke wereld) mogelijk te maken, maar ook kwalitatieve verbetering, inhoudelijke verdieping, stimuleren van jong talent. Het CA Seminar had een enorme dynamiek, TV-ploegen van heel Europa kwamen regelmatig filmen, de EO was er jarenlang te gast, CA groeide als kool en had op zijn piek 2000 bezoekers, een staf van 200 man om alles mogelijk te maken, 250 vakdocenten en professionele artiesten……maar de kwaliteit in de workshops liep gigantisch terug, deelnemers werden consumenten. In 1993 werd besloten om naar een nieuw CA-model te gaan: ander centrum, alleen voor aantoonbare professioneel geinteresseerden/actieven…er waren maar125 deelnemers mogelijk die eerste keer. Dat model gaf grote stimulansen voor het echte professionele veld, sinds jaren heeft CA 250-350 deelnemers. Vanaf 2006 nieuwe mogelijkheden voor nieuw jeugdig talent. Die CA ontwikkeling resulteerde in 1985 in iets heel onverwachts: het Seminar had zoveel dynamiek dat het een permanente betrokkenheid produceerde bij deelnemers…men voelde zich eigenlijk nu voortaan een “CA”. In 1986 werd dat nog sterker gerapporteerd: ongewild waren wij een BEWEGING geworden. Daar kwam richting aan, dankzij de visionaire documenten (Nederland en Europa in de jaren ‘90), het leidde tot concrete verenigingsvorming. Een (niet) toevallige ontmoeting met de algemeen secretaris van het CNV Peter Cammaert in 1989 leidde tot aansluiting van Christian Artists bij het CNV. Die ontwikkeling ging onder leiding van Leen gestaag door tot CNV KUNSTENBOND. Een andere belangrijke door Leen gestuurde CA-ontwikkeling heeft te maken met de jaarthema’s van deze seminars/congressen. Jaren ‘80: Bijbels gerelateerd om indentiteit, overtuiging, persoonlijk geloof richting/verdieping te geven. Vanaf 1991 gaat het om de positie van een christian artist in het snel veranderende Europa, ieder jaar een zeer concreet thema, mogelijk dankzij de support van EZA/EU. Vanaf 2004 heeft CA ieder jaar een concreet arbeidsmarktthema.. En vanaf de crisis in 2008 gaat het om hoe te overleven in een wereld die weinig met de kunsten heeft… Sinds 1994 is het CA-Seminar ook steeds meer een samenwerkingsverband geworden van vele Christian Artists groepen, groeperingen, bonden die als een soort spin-off in heel Europa ontstaan zijn c.q. gestimuleerd werden. CA heeft ook enorm bijgedragen aan contacten tussen oost- en west. Vanaf 1975 was Leen reizend ambassadeur in Oost-Europa om overal contacten te leggen, onderhandelingen met die overheden te doen. Zo konden voor de omwenteling Continentals door heel Europa reizen en hebben als enige groep officieel mogen toeren in de DDR en Tsjecho-Slowakije en vanaf 82 kon CA uit bijna alle Oost-Europese landen kleine delegaties ontvangen, die ook gegarandeerd teruggingen.

Jaren 90
Deze jaren worden gekenmerkt door consolidatie, professionalisering, verdieping, kwaliteitsvergroting, uitbreiding.  Op zeker moment waren we ook een gigantisch artists management. Voor een deel mogelijk, dankzij het verwerven in 1989 van een schoolgebouw met meer dan 2000 m2 terrein. Dat werd omgebouwd tot Continental Art Centre. Aan alle versnippering over kantoorflats, garages, kelders, zolders kwam een einde.  We hadden op zeker moment 25 man personeel om alle projecten te laten draaien. Beroemd waren zeker de grote Adrian Snell muziek-theater toernees. Er werd hard gewerkt om overal acceptatie en toegang te krijgen als CNV Kunstenbond. Vele faciliteiten en dienstverlening voor leden werd uit de grond gestampt. De ‘Continental-unit’ werd volgens een van te voren uitgedacht plan uitgebouwd: de Europese Continentals, de Young Continentals(1992), Continental Encores(1996), de Continental Kids(1999) en dochterkantoren in Italie, Hongarije, Roemenië en Slowakije: met zijn alle 30 (!) Continental groepen (een groep is ca. 30 personen), jaarlijks op de weg (en dat zijn ca.500 concerten, bereiken ca.125.000 bezoekers), samenvattend een hele fascinerende dynamiek.

Speciale waardering
– 16 oktober 1999; Vanwege zijn grote verdiensten op het terrein van kunst en cultuur benoemd tot Ridder in de Order van Oranje-Nassau.

Jaren 2000
Kenmerk: consolidatie en uitbouw van het Continental Art Centre met een nieuwe vleugel (2003) en een compleet theater (2005), welke door minister president J.P.Balkenende geopend werd.
In 2007 werd het Continental Art Centre een compleet cultureel centrum. In 2009 is begonnen met de uitbouw tot media centrum van het Continental Art Centre.  Leen La Rivière publiceerde 28 boeken. Van de 7 belangrijkste kwamen vertalingen tot stand. Van één boek (over creativiteit en kunst) zelfs 14 vertalingen.

Vanaf zijn pensioen in 2014 werd de grote organisatie geleidelijk afgebouwd. Diverse onderdelen werden bij andere organisaties geplaatst. Voor het werk van de pionier Leen La Rivière werd geen opvolger gevonden om de zo diverse organisatie te leiden. Leen La Rivière richt zich steeds meer op het coachen van leidinggevenden, speciale talenten, organisaties, spreekbeurten.

In het kort
-1969  Oprichter van Continental Sound
(organisatie voor chr. jongerenmuziek, concerten, projecten)
-1974  oprichter van uitgeverij Continental Sound Music
(muziekboeken, bladmuziek, LP’s, CD’s, boeken; start van het magazine Sjofar
-1974 start van projecten met reli-pop en rock (o.a. New Hope, Wings of Light, Act one, Jerusalem, Cliff Richard, Amy Grant, Second Chapter of Acts, etc)
-1975 start van projecten met dans (Shekinah e.d.)
-1975 start met projecten met black gospel muziek (o.a. Choralerna, Edwin Hawkins e.d.)
-1976 start projecten met nieuwe vormen van Praise & Worship o.a. Merv & Merla Watson, Dave & Dale Garratt, Graham Kendrick, etc
-1980  mede-oprichter van het magazine Music & Art
-1981  initiatiefnemer van de jaarlijkse Internationale Christian Artists Seminars
en symposia www.christianartists.org
-1986  initiatiefnemer van de Europese Continental Singers (nu 20 groepen) www.continentalministries.org
-1987  oprichter van een aantal kunstenaarsverenigingen,
samen één federatie (ACA) www.christianartists-network.org
-1989  aansluiting bij de vakcentrale CNV als kunstenbond
-1989  aankoop van het Continental Art Centre
-1989  initiatiefnemer van Stichting Licentie (auteursrechten), nu de CCLI
meer over auteursrechten op www.auteursrechtkenniscentrum.nl
-1990  erkenning als kunstenaars internationale
-1993  Continental Art Centre wordt erkend als lid van de EZA
(Europese centrum voor Arbeidsvraagstukken in Königswinter, BRD)
-1996  aansluiting bij de Federatie van Kunstenaarsverenigingen
-1999  aansluiting CCOOP
-1999  initiatiefnemer Culturele Jongeren Raad
-2000  initiatiefnemer collectie christen-kunstenaars
-2000  initiatiefnemer European Academy for Culture & the Arts www.christianartists-academy.org
-2006  oprichter School Of Rock, speciaal muziek en dansprogramma voor jongeren uit de wijk Ommoord, en was een groot succes tot einde in 2014
-2009  Continental kantoren en groepen in Slowakije, Hongarije en Roemenië
-2012 -2017 Mede opstarter van de Zilkveren Duif, awards voor de Christelijke muziekindustrie. Eerst als Jurylid, later als voorzitter
-2014 oprichting van www.station-r.nl over gebedshuizen in Rotterdam
-2018. Start van de masterclass cultural leadership. Coach van dit traject dat ca. 4 maanden duurt, ieder woensdagavond via distant learning

Functies
– lid bestuur vakcentrale CNV sinds 1989, tevens belast namens de vakcentrale (nov 2009) met bestuur Christelijk Sociaal Congres & het christelijk sociaal denken; slot 2014
– voorzitter CNV-kunstenbond tot 2014
– voorzitter Internationale Federatie van Christian Artists Associations
– lid bestuur Federatie van Kunstenaarsverenigingen tot 2014
– voorzitter Nederlandse Raad voor Muziek, zie www.nederlandstoonkunstenaarsregister.nl
– lid bestuur Rechtshulp CNV tot 2014
– lid bestuur Christelijk Sociaal Congres Rotterdam tot 2016
– lid bestuur CCOOP tot 2014
– voorzitter Continental Sound
– voorzitter Continental Ministries Europe
– lid bestuur Continental Ministries USA
– lid bestuur/medeoprichter Cultuurnetwerk Rotterdam-Alexander (sinds 2004 tot opheffing in 2015)
– voorzitter Vereniging ter bestrijding van Manipulatie in kerk, gemeenten en chr. Organisaties tot opheffing in 2017