We kregen binnen ter bespreking een boek over Daniel Wayenberg. Daar ik Daniel persoonlijk ken, eindigde dit boek op mijn bureau. In 3 dagen met plezier doorgelezen. Jeugd, studie, werk en zijn geloof komen uitgebreid en heel eerlijk aan bod. De schrijver had goed werk geleverd. Maar een paar dingen ontbraken. Wellicht waren die details mij alleen maar bekend. Daniel gebeld en een afspraak gemaakt. Eind april speelde hij in Rotterdam, we zouden elkaar in de lobby van Hilton ontmoeten. En ja, daar zat hij dan, wat een contrast met het keurige Hilton, in hele eenvoudige kleding, riem te hoog, oude koffer naast hem, een beetje sjofel. Hijzelf weer een stuk ouder geworden. Smakelijk lachend hebben wij herinneringen opgehaald. Ja, die missende punten, klopten, het was gewoon niet bij hem opgekomen. We horen de laatste tijd niet zo veel meer van Daniel Wayenberg. Hij was toch niet te oud om te spelen? Uiteraard niet, maar vele piano-recitel series zijn in vele plaatsen geschrapt. De theater eigenaren klagen steen en been, dat er bijna niemand meer voor komt. En Daniel was vroeger zeer veel in die series te horen. Graag zou hij weer meer gaan spelen in Nederland. In Frankrijk trad hij wel geregeld op.
Eén smakelijk verhaal zal ik hier vertellen. Daniel trad eens bij ons op (het jaarlijkse seminar; www.christianartists.org ) en na afloop in het kader van een workshop kon men hem vragen stellen. Deze vragensteller had duidelijk geen boodschap aan pop en rock. Hij vroeg: of Daniel kon onderschrijven dat al die pop en rock maar duivels was, nee, de klassiek was pas hemels. Daniel dacht even na en zei toen met twinkelende oogjes: ‘dat muziek duivels kan zijn, kun je zeker zeggen van de klassiek’ en hield toen op. De workshopdeelnemers bleven ook stil, dachten na, het kwartje viel en Daniel kreeg een ovationeel applaus. De vragensteller liep met een rood hoofd weg. Jammer, want Daniel heeft de stelling toen uitgelegd. Alle kunst is eigenlijk neutraal en kan voor mooie zaken en lelijke zaken gebruikt worden. Zo is het met klassiek en ook met rock. En dat geldt ook voor de muziek in onze kerk. Tevens geeft God overal schoonheid, als je het maar wilt leren zien. Ook nu twinkelden de oogjes van Daniel Wayenberg weer. Ik heb hem maar even naar het station gebracht. Hij schuifelde de hal in, van achteren een oude man, van binnen jong, blij, gelovig en reëel in deze wereld.