We zullen hem maar Gerard noemen. Middelbare leeftijd, al jaren loyaal aan zijn baas, een harde werker. Hij had zich al ouder wordend steeds alles eigen gemaakt van dtp, computers en basis-design. Men was tevreden over hem en Gerard hield van zijn werk.
Jammer alleen dat iedere morgen en avond staan in files.
Op zekere dag kwam de baas bij hem en vroeg aan Gerard of al dat staan in files niet heel vervelend was? De directie had een voorstel voor Gerard, hij zou helemaal thuis kunnen werken en af en toe naar kantoor voor overleg. Hoe klonk dat? Geweldig niet waar? Ja, de directie dacht echt mee en rekende op Gerard! En die voelde zich heel gevleid.
Dan was het volgende voorstel: Gerard kreeg een computer, zou zelfstandig moeten gaan werken, dus ook uit loondienst; maar men garandeerde hem werk. En omdat iedereen goed van vertrouwen was, werd er niets vastgelegd.
Gerard kreeg zijn computer, kreeg een mooie handdruk en geen feestelijk afscheid, want hij bleef toch bij de company? Alleen op een andere wijze, zelfstandig.
De maanden gingen voorbij. Gerard genoot, hij had meer tijd voor zijn gezin. Een paar keer per maand was hij op zijn oude bedrijf voor overleg. Hij diende zijn declaraties in en die werden redelijk snel betaald. Maar na een jaar werd het wat moeilijker, die declaraties waren toch wel erg hoog, kon dat niet wat lager? Ja, maar sputterde Gerard, ik kan toch niet onder het minimumloon komen? Want mijn uurloon, moet ik zelf verlonen, dus is het netto X 2 plus pensioen plus BTW en de reiskosten….. Gerard werd onder zwaardere druk gezet. De directie rukte zijn masker af. En besloot Gerard geen werk meer te geven.
Gerard belde en probeerde afspraken te maken. Van al die mooie beloften en afspraken toen hij nog in loondienst was, kwam niets terecht. Het was over en uit. Arme Gerard. Daar hij zijn voormalige werkgever had vertrouwd, had hij nooit veel tijd in acquisitie gestoken, en dat brak hem nu op. Na 3 maanden kon hij zijn huis verkopen, na een hel van nog eens 3 maanden, kon hij hier en daar wat gaan schnabbelen.

We zijn nu een paar jaar verder.
Gerard heeft geleerd alle afspraken zwart op wit te maken; hij woont met zijn gezin in een klein huurhuis, maar de buurt is wel gezellig. Hij rijdt nu in een kleine en goedkope auto. Het gaat wat beter, zodat na jaren, ze afgelopen zomer kort met vakantie konden. Gerard zal het nu wel redden, als zelfstandige is het keihard werken en vaak lang werken, gelukkig kan het gezin daar goed mee omgaan. Maar de doorlopende stress dreigt hem soms op te breken. Nu de crisis voorbij is, komen er iets meer opdrachten…

De les van het verhaal: ZZP-er, let op wat je afspreekt en wie je vertrouwd…