Als één van de spinoffs van onze Christian Artists-activiteiten ontstond er in Griekenland een Christian Artists groepering. Ontzettend aardige mensen en goede kunstenaars. De leiding wilde een duidelijke ontwikkeling aanzetten. Want het wrong op het gebied van kunstappreciatie en beoefening in alle terreinen van kunst. Waar het met name moeilijk lag was ten aanzien van dans en eigentijdse muziek. Deze CA-groep had al het nodige gedaan op een aantal eigen jaarconferenties t.a.v. eigentijdse muziek. Ook waren de Continentals al enige keren op bezoek geweest, dus liep de acceptatie wel. Maar het probleef bleef ‘dans’.
Dus na lang wikken en wegen werd Leen een aantal jaren geleden uitgenodigd om op hun nationale congres dit eens grondig en theologisch verantwoord uit te leggen.
In de voorbereiding bleek, dat de evangelische christenen in dat land een hele moeilijke tijd hadden gehad. Je kon voor je overtuiging heel makkelijk zelfs nog tot voor kort veroordeeld worden (een paar jaar geleden diende een zaak tegen een evangelisch christen voor het hof in Thessaloniki, deze christen werd net niet veroordeeld, dankzij het ingrijpen van het Europese parlement). Omdat de Griekse samenleving hun zo behandelde, was al snel alles vanuit die cultuur fout, dus ook de dans, dus geen sirtaki, dus geen volksmuziek, enz. Het was al heel wat dat er in de protestantse gemeenten eigentijdse lofprijzingsmuziek was, maar die stijl en al die moderne instrumenten konden wel, omdat ze gemeentebegeleidend waren. Maar wat moest je nu met dans? Had de dans rond het gouden kalf niet geleid tot een orgie, zedenverwildering en straf van God? En was Johannes de Doper niet zijn hoofd kwijtgeraakt vanwege het mooie dansen van Salome ten gerieve van koning Herodus? Nee, dans kon niet goed zijn

Dat werd dus een voorzichtige operatie. Leen had 2 dagen en een aantal lezingen om de stappen te kunnen nemen. Met heldere bijbelteksten dans uitgelegd, het belang van dans, dans als expressievorm en dans als lofoffer. De aanwezigen raakten langzaam overtuigd.
De slotsessie kwam. Aan die slotsessie nam ook een band deel. Na Leens slotopmerkingen werd hij bedankt en de band begon te spelen. Dit bleek een heel leuk christelijk up-tempo lied te zijn. Het was voor de aanwezigen bijna als een verlossing en opeens begon men van vreugde te dansen. Wat een plezier hebben wij toen gehad en wat een doorbraak betekende het voor velen: ook het lichaam en de dans zijn heilig. Binnenkort spreek ik op hun 25 jarige bestaan. Eens kijken wat er van eigentijdse muziek en dans tot stand gekomen is.