Columns van Ria

Het is weer een tijdje rustig in ons land

Maart 2010
Het is weer een tijdje rustig in ons land. De afgelopen weken stond alles in het teken van debatten en politiek.
En elkaar in de debatten vertellen, dat de ander het niet goed doet of wel beter moest gaan doen.
Gisteren (dat was 8 maart) keek ik TV en dacht, nog even en dan begint het circus weer.
Nova, Buitenhof, Pauw en Witteman, Wereld draait door, Moraalridders, Journaals, Een vandaag. Dag in dag uit!
Ik wil geïnteresseerd zijn en een meelevend en meedenkend Nederlander zijn. Maar ik wil niet mee doen aan de negativiteit, de somberheid, de angst, die er is onder heel veel mensen.
Ik wil graag leven vanuit, hoop, verdraagzaamheid, vrede, positief zijn.
Het is tegen de stroom in zwemmen.
Heb ik: Hoop voor een betere toekomst ? Blijven hopen!
Ben ik: Verdraagzaam genoeg? Ik wil het proberen, elke dag weer om mijn medemens te verdragen, ook als ik hem of haar niet begrijp.
Heb ik vrede? Ik denk het wel, ik heb vrede met God, met mijn man, gezin, mijn omgeving. Toch niet met iedereen, er is nog steeds familie waar ik niet echt vrede mee heb.
Ben ik altijd positief? Niet altijd over mijzelf. Negativiteit is een donkere deken, die op je kan vallen, maar het is mogelijk om de deken van je af werpen. En te geloven in jezelf en je medemens.
Ik wil proberen de komende maanden, die bol zullen staan van de veranderingen die moeten gebeuren in ons land, de toekomst met goede moed tegemoet gaan, met vertrouwen, dat ik op het plekje wat ik inneem in deze maatschappij, het goede wil doen en wil zien!