Dat populaire televisie programma laat je steeds van de ene verbazing in de andere vallen. Zeer boeiend en soms verbijsterend zijn vaak de reacties van de aanbieders van de spullen.
Het gevoel van kunst en kitsch had ik recentelijk ook in Griekenland, Ria en ik waren daar op uitnodiging van de Griekse Christian Artists organisatie. Ze bestonden 25 jaar en hadden behoefte aan vernieuwende input. En dat gaven we dan ook graag in een aantal inspirerende lezingen. Dat werd weer afgewisseld met allerlei optredens. Op zeker moment was daar een jeugdgroepje die praise en worship ging doen. Ze zagen er gelikt uit, de kleding tot en met de gympjes deden mij heel sterk denken aan de video’s, die ik van Hillsong Australië gezien heb. Toen begonnen ze te zingen, die huppeltjes, op je knieën vallen, de manier om handen op te steken, ik had het allemaal al eerder gezien, ja, op die video’s van Hillsong Australië. Ik zei tegen de vertaler dat het mij heel veel deed denken aan Hillsong Australië (op dat moment had ik geen idee waar dat groepje vandaan kwam), de vertaler zei: ze komen van de Hillsong kerk in Thessaloniki…. Arme kinderen, wat deden ze hun best… Alleen één heel belangrijk ding konden ze niet: zingen…! Ze waren zo opgeslokt in hun eigen bubbel, of ze wel genoeg leken op het origineel, of ze er wel gelikt genoeg uitzagen, of ze hun hupjes wel goed genoeg deden… dat ze helemaal vergaten goed naar elkaar en instrumenten te luisteren: met als resultaat: zingen konden ze niet, het was gewoon afschuwelijk!. Je reinste KITSCH.
Goede voorbeelden mogen ons stimuleren om dat in iets eigens, origineels, authentieks, echts om te zetten. Laten we de oorlog verklaren aan de goedkope immitatie, de kitsch en gaan voor de kunst, ook als het een praise groep betreft. Daarom ben ik blij met de musici, die op zondagmorgen in onze kerk het kinderlied en Opwekkingslied begeleiden en de maandelijkse praiseavond doen. Ze doen hun uiterste best. Ze oefenen om het echt goed te doen en proberen juist niet Hillsong te imiteren. Onze musici verdienen terecht ons applaus en ons dankgebed. Tot slot: heb je ook wel eens tegen Gerard (onze organist) gezegd, hoe je zijn spel waardeert? We zijn gezegend met zo’n goede musicus.