Verhalen van Leen

Is geluk gewoon…?

De gebeurtenissen in Noorwegen hebben ons geschokt. Mijn vrouwe was daar eens voor haar gezondheid enige tijd bij vrienden. Wat heeft ze daar genoten en wat was het landschap maar ook de mensen haar tot zegen. En wat was Noorwegen toen blank! Dat deed ons denken aan afgelopen mei.
In mei kon ik met mijn vrouwe Ria een week op vakantie in een huisje van kennissen op Texel. Mooi weer, mooi landschap, wat wil je nog meer. Naar gelang de dagen vorderden, werden we steeds meer bevangen door gevoelens of we het verleden in waren gestapt…toen was geluk nog heel gewoon… Waar we maar heen gingen…bijna iedereen was blank… geen andere geurtjes….waar we ook waren, iedereen was niet haastig….de shops, die we bezochten, men was vriendelijk… Na een week waren we volledig bevangen door gevoelens van vervreemding, of we in een tot werkelijkheid geworden Wilders-visie-op-Nederland waren aangeland (en wat is dat anders als Anders Behring Breivik’s visie op Noorwegen?). Af en toe knepen we eens in elkaar of we echt niet in een ‘second life virtuele wereld’ zaten. Tenslotte bekenden wij elkaar wat we misten: de hectiek van de stad, diesel en asfalt, alle veelkleurige nationaliteit, de cultuurverschillen, de bonte gesprekken, de andere geurtjes, de …… Ik ben gek op Rotterdam, iedere tijd organiseerde ik voor leidinggevenden uit het CDA een bezoeken aan migrantenkerken: kerkepad. Dan zie je pas hoe de overgrote meerderheid van christenen in de stad hun geloof beleven. Er zijn zeker 4X zoveel migrantenchristenen als blanke christenen in de stad. En die komen allemaal samen in hun eigen ca. 200 migrantenkerkjes. Daar maak je soms hele spannende dingen mee: langste dienst meegemaakt 5 uur! Een dienst met een uur dans, een dienst met een uitgebreide maaltijd, een dienst met persoonlijk gebed, met luid hosianna roepen, klappen, persoonlijke getuigenissen, bandbegeleiding (en drummen kunnen ze),… En als je dat spiegelt aan onze oude en vertrouwde Pelgrimsvaderskerk…. Ik hou van mijn kerk, ook al is het een vreemd blank eiland in een wijk waar 80% allochtoon is, waar veel nog met het orgel gebeurt (maar alle waardering voor onze geweldige organist), waar we de dialoog met Islam aangaan, waar we betrokken en sociaal actief zijn. Geef mij maar Rotterdam, DE stad, waarin ook onze kerk een duidelijke functie mag hebben. Ook in stellingname tegen de onzin argumenten van mensen als Breivik…. En hij durft zelfs nog te beweren dat hij een christen is… Ik kreeg bericht van Noorse vrienden, dat geen kerk hem kende. Maar toch… de enige acties van een christen kunnen die van liefde zijn, daden van naastenliefde, dat is de opdracht van Jezus.