Laten we haar maar even Darlene noemen. Ze behoort tot de categorie bekende intellectuelen in een Oost-Europees land. Ze was naar ons Internationale Christian Artists Seminar gekomen om te leren en te spreken over het thema van deze week. Dat thema was met een lange zin: GENDER EQUALITY IN THE SECTOR CULTURE & THE ARTS. Een mondvol, maar het was meer dan een mondvol, gezien de complexiteit. Iedere seminardag had een plenair gedeelte, waar een spreker vanuit zijn deskundige invalshoek veel toelichtte, daarna een forum en discussie. De rest van de dag werd besteed aan workshops en masterclasses om de eigen kunstvorm te verbeteren. Darlene viel op temidden van al die andere deelnemers/sters uit geheel Europa. Na de slotavond was er de traditionele middernachtelijke barbeque. Darlene kwam opeens naast mij zitten. ‘Mag ik je eens iets vragen…?’ zo ging het in haar beste Engels. Het gesprek begon. ‘Ze was katholiek en absoluut een christen. Ze had tegen de katholieke moraal gezondigd door te scheiden. Ze kon de vele jaren onderdrukking thuis en onderdrukking in haar beroep niet meer verdragen. Na 13 jaar huwelijk had ze er een punt achter gezet en ze had haar land maar verlaten; ze had een beginnende vriendschap met iemand uit Duitsland. Wat nu?’ Daar zit je dan naast een knappe vrouw met een hoog IQ, die bovendien geheel verdrietig is. Ze wilde een betrouwbaar theologisch antwoord. Daar ze zo geleden had, had ons thema haar aangetrokken als een magneet.
Troost kan men dan alleen vinden in het heldere doordenken van het probleem en dat bovendien ook Bijbels verantwoord is. Voorzichtig begon ik: ‘wel,laten wij teruggaan naar het begin. We lezen in Genesis dat God de man en de vrouw schiep naar Zijn gelijkenis. Beide sexen in waarde gelijkwaardig, in functie verschillend. In het NT zien wij dat God uit alle macht probeert weer harmonie te geven, echte verlossing te brengen, vrijheid en door Jezus Christus wordt de oorspronkelijke bedoeling weer mogelijk’. Darlene begon te glimlachen, de zon brak door. Tot slot zei ik: ‘God roept niemand in onderdrukking of slavernij, wel tot dialoog en vrede’. Darlene begreep de context onmiddelijk. Die logica was sterker dan een volkomen onzinnige moraliteit. Ik moest opeens denken aan de ontmoeting van Jezus met de overspelige vrouw en in Zijn voetspoor zei ik: ‘zuster, ga gezegend verder en wees verder wijs wie je en hoe je en waarom je kiest voor een partner’. De vreselijkste scherpte van een onzinnige moraal, moordende culturele gewoonten konden overbrugd worden. Darlene was de volgende morgen een verloste vrouw, die bijna dansend het congrescentrum uitliep met een innerlijke sterkte die brandde als schijnwerper. Wat was Gods schepping opeens mooi.Ook in iedere kerk komen dit soort complexe zaken voor, waar moraal soms botst met Gods barmhartigheid. Ik heb geleerd altijd te kiezen voor de barmhartigheid. Ook de gebrokenen zijn welkom in Gods familie.