Middenin Rotterdam-Noord bevindt zich het Pijnackerplein. Mijn dierbare vrouw Ria heeft daar een paar jaar een bijzondere mode/kunst winkel gehad. En gaf daar allerlei sociaal-culturele mode cursussen om vanuit haar geloof bruggen tussen culturen te slaan. De meeste bewoners rond dit plein zitten in een bewonersvereniging, zo ook vrouwe Ria. Zo af en toe doet men een activiteit. We hebben een keer genoten van een zondagmiddag-opzomer-brunch. En nu had men een smartlappen-festival georganiseerd. Dit moest een week uitgesteld worden, daar de overheid toestemming had gegeven aan een surinaamse pinkstergemeente om een gospel-festival te houden op hetzelfde plein. Ook dat is natuurlijk een vorm van smartlap. En dat event werd een tranentrekkende gebeurtenis van bekeringstestimonials en heftige prediking en zeer valse gospels en dan op niveau ‘loeihard’. Omwoners trokken hun zakdoeken om hun smartelijk gepijnigde oren mee dicht te stoppen. Deze smartlappen waren een gemiste kans. En: niemand bleef staan luisteren. De volgende week was dus het smartlappenfestival van de bewoners. Smartlappen van alle tijden werden gebracht, tranentrekkers als: ‘twee reebruine ogen die keken de jager aan’ en nog veel meer uit dat genre. Een aardige groep mensen had zich verzameld. Daar er geen drankvergunning was, werd er heel veel punch geschonken, waar onzichtbaar een krat martini was doorgegaan, de stemming steeg. De winnaar werd een zanggroepje met de naam Tomado’s, geheel gekleed als de jaren 50, muziek uit de jaren 50, bewegingen uit de jaren 50. Snikkend heb ik mijn laatste glas punch naar binnen weten te werken. En ik moest denken aan de Tomado’s aan de muur van mijn jongenskamer in de jaren 50. Die Tomado-plankjes bleven maar naar beneden vallen. Maar ik moest ook snikken om een andere zaak. Ik had net gehoord dat een paar Marokkaanse jongens graag hadden meegedaan met eigen raps. En dat mocht niet! Op de volgende bewonersvergadering gaan we hier een vraag over stellen: want die Marokko-rap is niets anders als een smartlap, alleen een beetje andere stijl en die jongens zijn niet blank en ze lusten geen punch. Dit bracht mij bij de nieuwe kerkelijke kaart van Rotterdam: er zijn al 130 enthousiaste migrantenkerken en die zingen niet het Liedboek, maar hun eigen smartlappen. Trouwens bestudeer je de achtergrond van diverse van onze ‘gezangen’, dat waren vaak smartlappen van lang geleden! Terug naar de werkelijkheid: geniet gewoon van ieders zo verschillende culturele smartlappen…