Vele jaren lang gingen er mensen van ons het Christian Artists Seminar van onze collega’s in de USA meemaken en zij stuurden een delegatie naar ons Europese Christian Artists Seminar. Eerst ben je wederzijds geïmponeerd door alles wat er gebeurt, je gaat de verschillen waarderen, en tenslotte ga je je vragen stellen bij ongerijmdheden. En je kunt je afvragen of sommige van de cultuurverschillen wel echt bijdragen.

Mijn vrouw gaf op dat congres in de USA eens een serie workshops over de dramatiek van het leven en als je de relatie met je partner gezond wilde houden, moest je soms je gezonde verstand gebruiken. Was je alleen op toernee, dan kan het gebeuren, dat je je alleen gaat voelen, en als je dan stevig gaat doorzakken aan de hotelbar, kun je wel eens in het verkeerde bed wakker worden, waar je dan je hele leven spijt van hebt. Dus wees wijs. Na de lezing kwam een geanimeerd gesprek op gang. De meeste aanwezigen hadden ook wel eens dit soort momenten van zwakheid meegemaakt en waren daar verstandig mee omgegaan. Er was een bekende, jonge gospel-zangeres, die dat allemaal onzin vond. God beschermde haar. Mijn vrouw vroeg door. Ze was getrouwd en had een jong kindje, Ze was zeker een 3 dagen per week op tour om gospelconcerten te doen. Maar haar man kon het helemaal aan, want hij en zij waren ‘strong believers’; dus kon er niets mis gaan. Mijn vrouw vroeg door, maar wat voor voorzorgen nam ze dan, al dat alleen reizen was niet niks. Deze jonge vrouw vertelde dat ze altijd begeleid werd….door haar manager, ook een strong believer. Mijn vrouw probeerde tactvol duidelijk te maken, dat dit vermoedelijk niet zo slim was. Maar geen oren, die hoorden. Het verbaasde ons dan ook niet, toen we na enige jaren hoorden, dat dit ‘strong believing’ zusje gescheiden was en nu gehuwd was met haar manager….en ook weer een kindje zou krijgen.
Omgekeerd konden de Amerikanen helemaal geen weg met de tolerantie in Europa over samenwonen. Nee 100% fout, absolute zonde. Of trouwen of niks en zeker geen seks voor het huwelijk. Maar kun je niet begrijpen, dat een en ander ook wel eens in je leven anders kan lopen? Kun je niet zien, dat er ook samenwonenden zijn, die elkaar een Bijbels commitment hebben gegeven en niets moeten hebben van de huwelijkstraditie? Viel niet over te praten. Gewoon trouwen en verder geen gemaar. Dus dat gebeurt dan ook in de USA, waar vele ‘strong believing’ jongeren, maar heel snel gaan trouwen en dan vaak binnen 3 jaar weer gescheiden zijn. Want ze hadden nooit de tijd genomen elkaar eens echt te leren kennen, of ze wel passende partners waren. We hebben wel eens getracht met onze diep gelovige Amerikaanse vrienden te praten over de betrekkelijkheid van deze stelling, want het blijkt dat de ‘reborn Americans’ ongeveer 3 X meer scheiden als de gemiddelde ‘heidense Amerikaan’. Hoe komt dat nu? Religieuze verschillen, cultuurverschillen, exegetische opvattingen liggen aan de basis. Om dit alleen aan de USA ‘wegwerpmaatschappij’ of hedonisme te wijten, is te kort door de bocht.
Toch blijven we steeds proberen weer bruggen te slaan, daarvoor leven wij in deze wereld. Dankzij mijn bijbelstudies, boeken, toespraken weten ze zeker dat ik ook een ‘strong believer’ ben, maar hoe kan ik dan zo sociaal betrokken zijn (sommigen denken dat ik communist ben), hoe kan ik zo tolerant zijn (ik lijk wel een ‘secular humanist’, de grote vijanden van de strong believers), hoe kan ik mij niet achter Bush of Trump opstellen, dat is allemaal zo tegenstrijdig voor Amerikaanse strong believers, een easy fix is toch veel makkelijker, dan al die moeilijke nuances? Toch blijven proberen te communiceren, is dat niet een kern van cultuurvorming en ook van de kerk? Ook onze kerk is een mix van diverse opvattingen, gelukkig maar. Dat maakt het ook boeiend. Want dan komen er gesprekken. Niet voor niets wordt een kerk vergeleken met een lichaam met vele verschillende onderdelen. Goddank zijn we geen klonen. En dat is juist gemeente zijn.