December 2012
Facebook is een gegeven, waar oud en jong zich mee bezig houden. De een wat meer dan de ander.
Er zijn er, die hun maaltijden erop zetten of wat zij hebben gegeten in een restaurant.
Op zich niets mis mee.
Er wordt veel doorgegeven aan elkaar.
Foto’s, meningen van alles gaat en komt aan ons voorbij via facebook.
Door de jaren heen en mede door ons werk met Continentals en Christian Artists, hebben wij veel mensen ontmoet uit Amerika en diverse landen uit Europa.
En heel veel hebben een facebook account.
In het begin vond ik dat leuk om te zien hoe het met hen gaat. En hoe zij er nu uitzien en wat er gebeurd is in hun leven.
Maar wat zie ik aan mij voorbij komen?
En dat zie ik elke dag, als je “vriend” bent geworden.
Bijbelteksten voor elke dag een.
Meningen komen over mij heen.
En dat is soms wat teveel van het goede.
Hoe men denkt over politici, wordt vaak ongenuanceerd op facebook aan mij/ons verteld.
En dan de afgelopen maanden over het homohuwelijk. Hele preken gaan aan mij voorbij.
Erg veel zwart/wit uitspraken. Er is geen grijstint aanwezig.
En dat is soms jammer.
Een eventuele discussie is niet mogelijk. Zij zijn zeer stellig in hun opvattingen.
Mijn meningen en opvattingen zijn door het leven en door ervaringen niet meer zo zwart/wit.
Ik kan en mag nu gewoon zeggen: Sorry, ik weet het niet.
Soms denk ik: zij noemen mij hun vriend, maar wil ik dat wel zijn?
De hardheid en stelligheid extra onderstreept met bijbelteksten, verkondigen zij mij wat volgens hen fout is.
Obama is fout! Volgens hen.
Homo Huwelijk is fout! Volgens hen.
Homo vinden zij is een groot probleem en daar gaan zij heel erg ver in.
Ik wil er tegenin gaan, maar denk dan, het heeft geen zin. Aan hun  mening is niet te tornen.
Het is de waarheid voor hen.
Dus moet ik dan maar accepteren, dat deze “vrienden” zo denken?