December 2017
In oktober waren Leen en ik in Griekenland. We waren uitgenodigd om het 25 jarig bestaan van Christian Artists Griekenland bij te wonen.
De eerste nacht waren wij te gast bij Maria de weduwe van Filemon.
Filemon leerden wij in de 90ejaren kennen bij ons Christian Artists Seminar.Hij was cellist bij het Philharmonisch orkest van Thessaloniki in Griekenland.Door hem leerden wij veel mensen kennen in Griekenland. Hij was medeoprichter van CA Griekenland in navolging van onze Christian Artists organisatie.
4 jaar geleden, zei hij zijn vrouw gedag, zij kusten elkaar en hij reed met zijn auto weg. Hij verongelukte, hij was 50 jaar.
In de afgelopen 4 jaar had Leen regelmatig contact met haar.
Maar nu zagen wij haar voor het eerst, na de vreselijke dood van haar man.
Het was goed de tijd te hebben voor elkaar. Om over dit vreselijke verlies met elkaar te praten.
Het Christian Artists jubileum was in een hotel een uurtje rijden van Thessaloniki.
Het echtpaar wat ons kwam halen vanaf de luchthaven, nam ons mee naar vrijwilligerswerk, wat zij samen deden. De man is arts en zijn vrouw kunstenares.
Zij kwamen in aanraking met de Roma’s, de beruchte zigeuners.
Zij maken heel veel landen onveilig o.a. in Roemenië, Hongarije, Bulgarije.
Maar ook in Griekenland, zij roven stelen en leven op een vuilnisbelt. Hun huizen zijn krotten.
Dit echtpaar kwam in contact met een jong echtpaar, ook Roma’s.
De vrouw was 12 jaar toen werd zij in de groep Roma’s misbruikt en een van de mannen kon haar kopen, dit is een wet bij de Roma’s.
Er was een jongen verliefd op haar ook een Roma en trouwde haar. Ze raakte zwanger.
Ze werd ernstig ziek en de arts in het ziekenhuis zei, we kunnen maar een van de twee redden de baby of je vrouw.
Hij zei mijn vrouw. Toen bad hij tot God als U bestaat, redt ze, dan zal ik in u geloven.
Prachtig zondagsschool verhaal.
Zij bleven leven, en dat veranderde hun leven, zij bleven Roma’s en bleven wonen op de vuilnisbelt.
De arts en zijn vrouw zijn daar samen met hen een kerkje begonnen.
Een kleine schuur met golfplaten en afvalhout. En alle huisjes zijn gemaakt van rommel, wat je inderdaad vindt op de vuilnisbelt.
Het bijzondere van de ontmoeting met deze arts en zijn vrouw, was de wijsheid, dat zij de manier van leven niet wilden, maar ook niet kunnen veranderen.
De huisjes bleven van golfplaat en zij blijven wonen op die vuilnisbelt.
Ze hebben hun eigen wetten en een vorm van rechtsspraak.
De arts en zijn vrouw komen elke week, voor geestelijke en lichamelijke zorg.
En daardoor kwam er verandering in de gezinnen.
Voor Leen en mij was het een hele ervaring om dit te zien. En de warmte te zien, die dit echtpaar voor deze mensen had ontwikkeld.
Ik hoop dat ze het vol houden, om iets goeds te brengen op deze vuilnisbelt.