Laatst op zondag met verwachting ter kerke. Deze morgen bleek het thema een dialoog tussen twijfel en zekerheid te zijn. Dat is best uitdagend. Maar het vormgeven van de inhoud deed mij steeds meer heen en weer schommelen tussen luisteren en protest. Waarom dit schommeleffect? Ik was gekomen om bemoedigd te worden, maar de spreker wilde mij vangen in de cirkelgang dat een gelovige een leven van twijfel heeft. Natuurlijk is de beroemdste twijfelaar de Discipel Thomas. Maar als je je op Thomas gaat beroepen dan moet je toch het volgende overwegen:
- Thomas heeft beslist zijn twijfel gehad, maar hij kreeg een liefdevolle ontmoeting met Jezus.
- Die ontmoeting met Jezus (leg je handen…) werd het startpunt van nieuw geloof en enthousiasme van Thomas, dat werd nauwelijks gemeld.
- Thomas werd zo aangeraakt, dat hij een van de vurigste apostelen werd (werd helemaal niet gemeld). Volgens de kerkvaders bracht Thomas het Evangelie naar Perzie en India, waar tot vandaag aan de dag kerken zijn, die hij gesticht zou hebben.
- dat er een verschil is tussen existentiële twijfel, die practisch ieder mens wel eens een keer in zijn leven meemaakt en het hebben van je portie dagelijkse vragen, werd niet uitgelegd.
Ik verliet gedeprimeerd de dienst. Op weg naar het vervolg: twee kleinkinderen vierden die middag hun verjaardag in een speeltuin. Meestal zijn dat soort events voor volwassenen heel deprimerend, zou het dus een zwarte dag worden? Maar dat pakte anders uit. Mijn kleindochter (Zoe, 4 jaar) was met nog een paar hummels aan het schommelen. Ik stond te kijken en soms moest ik zetjes geven. Een gesprek kwam op gang: ben jij de opa van Zoe? Ja! Mijn opa is al dood! Jammer! Ben jij dan nog niet dood? Nee, ik wil graag nog even hier opa zijn. Het meisje knikte heel begrijpend en schommelde vredig voort en ik schommelde vredig mee. Een deprimerende dag werd opeens vol van leven, precies de betekenis van de naam van mijn kleindochter: Zoe = leven. De dag eindigde toch nog met een blijde boodschap. Nu vlak voor pinksteren blijkt het bijbelvers zo waar te zijn, dat uit de mond van kinderen…. Heel inspirerend.