Interessant zijn beschouwingen over het verschil in culturele inzichten, gebruiken. Daaronder hoort ook humor of godsdienstige tradities. Ons Europese Christian Artists Seminar brengt ieder jaar een enorme mix van mensen, achtergronden, bevlogenheden, overtuigingen bijeen.
En in die mix, loop je soms ongewild tegen hele vermakelijke verschillen aan.

Op dit CA-seminar (enige jaren geleden) hadden we een paar zeer evangelische Amerikanen uit de gospelscene. De namen zullen iedereen bekend zijn. Dit was de tijd, dat een nieuw fenomeen opkwam. Mensen in de USA werden zo ‘aangeraakt’ door de Heilige Geest in bijeenkomsten en zelfs concerten, dat hele rijen ‘vielen in de Geest’. Dat was pas wat, dan wist je zeker, dat God bezig was….Dat was ook iets voor Europa vonden deze artiesten. Ik stelde hun gerust, dat dit nooit met mij gebeurd was of zou gebeuren, want ik was al ‘vol van de Geest’. Het waren vermakelijke discussies. Zo’n golf of hype gaat wel weer over en inderdaad; helaas komt erna weer een andere geestelijke hype. Terug naar dat vallen c.q. omvallen. Een Engelse vriend van mij, Steve Fairnie (een groot popartiest, voorloper van U2, hij stierf vele jaren te vroeg) mengde zich in het gesprek en vertelde dat hij zelfs dieren zo ver kon krijgen. Grote verbijstering. Wat bedoelde hij nu? De staf van het congres keek nog vreemder, toen zij het verzoek kregen om rond 8.uur die avond backstage 2 levende kippen te willen aanleveren voor een act. Die avond was Steve de Master of Ceremony en even over achten hield hij een toespraak dat God bijzonder werkt. De kippen werden op het podium gebracht, Steve vertelde dat God ook van dieren hield, want had Hij ze niet gemaakt? De hele zaal riep ‘Amen’, daarna legde hij die kippen op hun rug op een tafel en ze bleven doodstil liggen. Langzaam begon de zaal te lachen. Onze overzeese broeders kregen opeens door, dat vriend Steve de betrekkelijkheid liet zien van ‘vallen in de Geest’, want was dat ook niet een psycho-dynamisch trucje?
Onze Amerikaanse broeders stapten boos op, geen enkele feeling voor deze droge Britse humor. Wij vielen om van het lachen, tenslotte mochten de kippen als herboren weer normaal verder en Steve bedankte voor het ovationele applaus. Tsja, we hebben allemaal achteraf wat moeten rechtstrijken hier en daar, de grap moeten uitleggen, met de Amerikanen een bidstond moeten houden, elders voor vergeving moeten vragen en soms als mol onder het vloerkleed door om alle partijen weer bij elkaar te krijgen en aan begrip te bouwen. Dat moesten wij dan maar voor deze superact over hebben. Ik hoop nog steeds, dat er toen deelnemers zijn geweest, die iets hebben mogen leren van deze zeer beeldende parabel. Want laat je niet meeslepen door spirituele hypes. Dus heel rustig in je kerk blijven en laten we ons niet zo snel meeslepen.